?asuchy słusznie zauważyły, że skoro można mieć ciastko gminne, to dlaczego by nie zjeść też ciastka powiatowego - pisze ?ukasz Krawczyński, szef piaseczyńskiego koła PO.

Jakie jest największe marzenie łasucha? Zjeść ciastko i mieć ciastko. Oczywiście każdy wie, że jest to rzecz niemożliwa. Każdy poza nową nieoficjalną piaseczyńską koalicją. Nowy front stworzyli radni z klubu Centrum burmistrza Zalewskiego oraz Klub Rozwoju Mariusza Słowika.

Co z tym ciastkiem?

Nasze łasuchy uwielbiają ciastko. Ale nie jakąś tam napoleonkę czy kremówkę. Ich ulubionym ciastkiem jest władza. To ciastko smakują już bardzo długo. Oczywiście nie wszyscy smakują po równo. Burmistrz Zalewski opycha się tym ciastkiem już od dłuższego czasu, a brak umiaru w jedzeniu odbija się mu obecnie czkawką. Mariusz Słowik, będąc wieloletnim radnym, tego ciastka zawsze dostawał mniej, ale apetyt mu dopisuje i w swej pogoni za smakołykiem najwyraźniej doszedł do wniosku, że może lepiej się dogadać z burmistrzem, bo zawsze może spadnie kilka okruchów więcej.

Jak mieć ciastko?

Tu pojawił się problem. Burmistrz Zalewski - po licznych problemach - utracił większość w Radzie Miejskiej i ulubione ciastko zaczęło wymykać mu się z rąk. Z kolei Mariusz Słowik i jego będąca w opozycji do Zalewskiego kompania na ciastko liczyć nie mogli w ogóle. Ale że potrzeba jest matką wynalazku, a apetyt rósł wprost proporcjonalnie do zbliżającego się terminu wyborów samorządowych, łasuchy doszły do wniosku, że lepiej się dogadać niż walczyć. Ciastka starczy dla wszystkich. Problemem było tylko ubranie tej współpracy we właściwe szaty. Oficjalna koalicja byłaby dość wstydliwa. Z jednej strony Mariusz Słowik, jako osoba bardzo niestała w uczuciach politycznych, z licznymi dyskusyjnymi pomysłami, jest dość trudny do zaakceptowania dla Zalewskiego. Z drugiej strony Zalewski z jego podejrzeniami o współpracę z SB dość mocno ciążyłby Słowikowi i jego kolegom z Klubu Rozwoju. Dlatego dobrym rozwiązaniem jest lansowanie tezy, że koalicji nie ma, a wspólne głosowania są kwestią przypadkową. Tak jak przypadkowy był również wyjazd Słowika z Zalewskim do Włoch czy wspólne forsowanie przez obu panów irracjonalnego podziału Piaseczna na okręgi wyborcze, o czym za chwilę.

Ta z pozoru prosta konwencja wspólnego konsumowania ciastka pewnie przetrwałaby do wyborów, gdyby nie przepisy ordynacji wyborczej.

Zjeść ciastko…

Z racji większej liczby mieszkańców, Piaseczno należało podzielić na dwa okręgi wyborcze w wyborach do rady powiatu. ?asuchy słusznie zauważyły, że skoro można mieć ciastko gminne, to dlaczego by nie zjeść też ciastka powiatowego. Logiczny wydawał się podział Piaseczna na dwa okręgi. Miejski, który składałby się z obszaru miasta Piaseczna i Józefosławia oraz wiejski, składający się z sołectw leżących w gminie Piaseczno. Jednak po co poddawać się logice, skoro można zbliżyć się do ciastka powiatowego szyjąc okręgi na swoją miarę. Wystarczy kilka chwil na studiowanie wyników na stronach PKW, by dojść do wniosku, że podział miasta na pół i włączenie jego części do obszaru wiejskiego wpłynie korzystnie na wynik wyborczy Centrum i Klubu Rozwoju. I co z tego, że lansowany na radzie powiatowej przez radnych z klubu Centrum i mamę Mariusza Słowika projekt był z punktu widzenia logiki bez sensu? I co z tego, że zdaniem prawników starostwa takie głosowanie było nielegalne? ?asuchy w pogoni za ciastkiem zatraciły się i swój projekt dalej lansowały. Na szczęście radni nie dali się przekonać lichym argumentom mamy Słowika i projekt łasuchów upadł.

Upadł, ale nie zginął. Wiara w sercach bohaterskich samorządowców nie zgasła i dalszy ciąg tego cyrku miał miejsce na sesji rady miejskiej. Najpierw sesja nadzwyczajna, która została zwołana na wniosek łasuchów. Oczywiście bezsensownie, bo już wtedy było wiadomo, że Piaseczno zostanie podzielone na okręgi wyborcze przez Komisarza Wyborczego. Na samej sesji, chyba z racji emocji, wnioskodawcy zapomnieli jak głosować, i ich wniosek upadł. Czyli sesja nadzwyczajna, za którą zapłaciliśmy z naszych podatków, okazała się obiektywnie nielogiczna, skoro wniosek wnioskodawców nie uzyskał poparcia ich samych. Ale podobnie jak u Hitchcocka: po mocnym uderzeniu napięcie już tylko rosło. Krótka narada w gabinecie burmistrza i wniosek wrócił do porządku sesji zwyczajnej. Tym razem przeszedł.
Zemsta łasuchów…

Każdy wie, że człowiek głodny to człowiek zły. Podobnie z naszymi łasuchami. Każde działanie, które może przeszkodzić im w zjedzeniu ciastka, jest srogo karane. I tak łasuchy złożyły wniosek o odwołanie Andrzeja Swata z funkcji wiceprzewodniczącego rady. Oczywiście oficjalna propaganda łasuchów była równie licha jak argumenty mamy Słowika przedstawiane na radzie powiatowej. Jednak matematyka nie zawiodła i pan Andrzej padł na froncie walki z łasuchami. W chwilę później przewodniczący rady Michał Szweycer, patrząc na to, co się dzieje w radzie, dobrowolnie odszedł ze stanowiska, bo dobrym obyczajem jest, że przewodniczącym rady winien być przedstawiciel nowej formalnej czy też nieformalnej koalicji. I tak za stołem prezydialnym w radzie miejskiej pozostał samotny Mariusz Słowik, który jednak nie miał zbytnio radosnej twarzy. I trudno się dziwić, bo sojusz łasuchów ujrzał światło dzienne.
Jedzą i mają ciastko

I tak misterny plan łasuchów, który był realizowany już od dłuższego czasu, uległ destrukcji. Bo niby mają teraz ciastko i mogą je swobodnie konsumować, ale wspólne jedzenie na forum publicznym raczej im nie w smak. Poza tym w skoku na ciastko powiatowe przeszkodził komisarz wyborczy, który swoim postanowieniem podzielił Piaseczno w wyborach do rady powiatu na dwa okręgi: miejski i wiejski. Tak jak logika nakazywała.